Bir kuklaydın sen
bal rengi saçları olan
bembeyaz tenli
daha kuklayken sevdim seni
muhtemelen herkesten fazla
belki biraz deli
ya da fazla küpeli
olan ben..
bir kuklaydın sen
kendini taklit etmeye çabalardın
anlayamazdım
sana kendin ol derdim
anlayamazdın
anlayamazdım
ipleri tutan ellerini tutardım odalarda
dışarılarda tutamazdım
kuklayı oynatamazdın
bir kukla sevdim
ışık gölge oyununda gölgeye aşık olmak gibi
daha seni gölgeyken sevdim
bir gece yumuşak bir rüzgarla çıktım kareden
ipler bende
kukla sende kaldı..
nasıl oldu bilemiyorum
ama ipler kalbin ve aklına bağlıydı
güldüm en son
kuklaya ihtiyacın kalmamıştı
aklın ve kalbin bende kalmış
sen kuklalaşmıştın
ağladım en son
kaybolanların masalında*
elimde ipler
ve ucunda asılı olan emanetlerle
*Günlerden bir gün
A.H.R.G. III. 12:14
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder