Penceren önünden geçtiğimi sana anlatmasın
kaldırımın sana sen ne yaptın der gibi bakmasın
kapın
halime acıyıp açılıverdiğini
ağzından kaçırmasın
hele ki içeriye giremeyecek kadar kırılmış olduğumu
aman aman...
merdivenin
taşıdığım yükler hakkında
sana tek kelime etmesin
sokağın orda olduğumu sana söylemesin
otobüs durağın
sana nereye gittiğimi söylemesin
hepsi benim suç ortağım
öğrenirsen
biliyorum
hepsini terkedersin
yardım etmeye çalışanlara yaptığın gibi
ama onlarda en az benim kadar masumlar
hele ki vapurlar
anlatmasınlar
köşelerinde denize karşı nasıl ağladığımı
sahil yolu
sana ilk sarıldığım sokak
eline çekinerek tutunduğum cadde
yanlız geçişime tanıklıklarını
yüzüne vurmasınlar
kırma garibanları öğrenirsen
hepsi suç ortağım
anlatsalarda dinleyemeyeceğini
anlatamadım onlara
kabullenmediler
onlar bile
içindeki sen gibi...
gidip sorsan aynana
sana gösterecek
bir yüz bulamayacak
tüm şehir gibi
kendinide küstürdün
zavallı aynan gibi
bilirim en çok o üzülmekte sana şimdi
nasıl bildim okadar çok şeyi
nasıl
hiç tahmin ettin mi?
seni nasıl sana gözlerinin önüne serdiğimi?
tüm sokaklarınla
tüm caddelerinle
kaldırımların
ve duraklarınla
vapurların
ve denizlerinle
merdivenin
kapın
ve pencerenle
tüm şehrini nasıl bildim sence?
kendine geldiğinde
aynana bidaha bir bak bence
ama sana kimse anlatmasın bunları
benden önce...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder