Sen

Şimşekler çaktı beynimde
fırtınalar koptu içerde
sanki
hiç affım yoktu kendime
senin o fırtınada ne işin vardı
hiç bu soruyu kendime sormamıştım
kazazede gibi davrandım sana aylarca
çünkü
hayatımda bulunmak böyle birşey

Ay dolunay oldu beynimde
gecenin körü oldu
sanki tüm ışıklar çekildi içimde
sanki hiç affım yoktu kendime
senin o karanlıkta ne işin vardı
sana körmüşsün muamelesi ettim
hiç kendime sormamıştım
bu karanlığı sen yaratmadınmı zaten diye
senin sabahı taşıdığını nerden bilecektimki....
çünkü hayatımda bulunmak
geçici körlük demek

Gün doğdu beynimde
ve örselenmiş tüm duygularıma gün doğdu
koşuşturdular içimde
okadar çok koştular ki
midem bulandı
iyiye yoramadım
bu histen uzaktım
o bulantının içinde ne işin vardı
bu soruyu kendime hiç sormamıştım dersem yalan olur
ışığınla birlikte sıcaklığını da getirdiğini nerden bilecektim

şu soruyu sorsana kendine
bukadar çabaya değermi sence?
cevabım sanırım sana olan hislerimde gizli
ben cevabımı biliyorum demekki.....